خود شناسی

به نام خدا 

فکر کردن ، یه کار شخصیه ! هر شخصی به هر نحوی قدرت فکر کردن داره ! من یه سطح فکر دارم ، تو یه سطح فکر !خودشناسی من با فکرم  هست . وجه خودشناسی یه وجه فرهنگی داره . پس میشه گفت فرهنگ سازی از خودشناسی و خودسازی شروع میشه . وقتی من بیام خودشناسی انجام بدم ، اعتقاد و باور و هر اون چه که فکر من هست رو در درونم نهادینه می کنه ! یعنی خودشناسی من رو  باورمند می کنه .

از اونجایی که خودشناسی به نوعی ، قدرت ایجاد می کنه در من ، اگر من یقینا و علما معتقد به باورهام نباشم، یعنی باورم محکم باشه اما با سوالایی متزلزل بشه ، فایده نداره  و من حتما باورهام باید اصلاح بشه و در عین این که اصلاح میشه ، باید به باورهام ایمان و یقین داشته باشم . تا اخلاق و منش م بعد از خودشناسی ، تغییر نکنه و نشم همون انسان قبل که در ابتدا بودم.

*شادی*

به نام خدا 

لازمه برا اینکه خودمو بشناسم ، یه سری از عقاید مضحک و احمقانه رو تغییر بدم . اینکه من دوست داشتنی نیستم! از خودم سوال بپرسم ؟

این عقیده تا به امروز به چه قیمتی برام تموم شده ؟ مثلا عده ای  معتقدند سیزده ، نحس ؟ سیزده هر ماه روز نحسیه ؟  البته باور هست . ما به باور دیگران احترام می گذاریم . مسخره کردن باور دیگران کار یک خودشناس نیست . اما در عقل نمی گنجد که روزهایی را که خدا آفریده ، نحس باشد . خرافات هم زیبا نیست ! یک خودشناس ، خرافات زدایی میکند ، ذهن زیبایش را !

ثروتمند بودن خوب نیست . فقیر بودن خوب است .   این چه باوری است ؟  هر شخصی ثروتمند است از راه نامناسب به ثروت رسیده است . این چه  باوری است ؟ 

انسان از طریق فکرش می تواند به چیزیکه بخواهد دست یابد ، به لطف خداوند !

تو چگونه از فکرت استفاده می کنی ؟ 

ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند              تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

 همه از بحر تو سرگشته و فرمانبردار                 شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری

                                                                                            *سعدی*

خداوند انسان را آفریده تا در آسایش و راحتی  و در رفاه زندگی کند .  

*شادی *

به نام خدا 

یه انسان ثبات شخصیتی دارد یا دائم در حال تغییر است ؟ 

ما انسان ها ، فکرمان همون ، شخصیتمون هست . احساسمون و عقلمون ریشه اش برمی گرده به همین فکرمون. 

ما انسان ها براساس فکرمون ، یه سری باور داریم . 

حالا باورهای ما تغییر می کنه یا ثبات داره؟ 

بسته به فضا و شرایط متفاوت احساس اطمینان ما و تغییر باورمون متفاوت خواهد بود . چه جوری ؟ 

می گم

شرایط که تغییر کنه ، ممکن نظری که ما نسبت به چیزی داشتیم ، تغییر کنه . پس نظر ما به خیلی از مسائل بسته به شرایط تغییر میکنه .

گاهی ما نسبت به یه موضوع و خیلی موضوعات باور و اعتقاد داریم ، باور و اعتقاد حتی اگر محکم هم باشه ، با طرح یه سری سوال ، متزلزل میشه .  

اما گاهی ما نسبت به موضوعاتی یقین داریم .  به نوعی میشه گفت اونقدری ایمان داریم ، باور داریم که هیچ چیزی نمیتونه اون باور ما رو نسبت به اون موضوعی که مدّ نظرمون هست ، تغییر بده ، اینجاست که میشه گفت ما تو یه سری مسائل ثبات داریم . 

پس انسان ها در یه سری مسائل ثبات دارن و در یه سری مسائل ثبات ندارن و این به فکر انسان برمی گرده ، این که توی چه سطح فکری قرار داره . 

تو ، توی نظرات ، باور و عقاید  ، و یقین و ایمانت چقدر خودشناسی ؟ 

*شادی*

 

دینگ دینگ! "پیامی از دوست می رسد ، زنده ای !؟" با خود می گویم : گاهی همین سوال را خودم از خودم بپرسم !!آیا زنده ام !؟ گاهی آدمی غرق خواب ، فکر می کند ، بیدار است ! آیا زنده ام ؟! آیا بیدارم؟! زنده ، شاداب و پر نشاط است !! آیا شاداب و پر نشاط هستم ؟! پیش از اینکه دیگران بپرسند ! خودمان بپرسیم؟!

الهی انّ من تعرّف بک غیر مجهول و من لاذ بک غیر مخذول و من اقبلت علیه مملوک. الهی انّ من انتهج بک لمستنیر و انّ من اعتصم بک لمستجیر و قد لذت بک یا الهی فلا تخیب ظنّی من رحمتک و لا تحجبنی عن رافتک. ( مناجات شعبانیه ) الهی هر کس که راه خودشناسی به دلالت تو پوید، به یقین مجهول و ناشناخته نخواهد بود، و هر کس که به تو پناه آورد، به یقین خوار و بی یار نمی شود، و هر کس که تو به وی توجه فرمایی، به یقین اندوهگین نمی گردد.